Η γέννηση του Θανάση Γκαϊφύλλια χαιρετίστηκε με εκατοντάδες κανονιοβολισμούς ... 25/10/47 γαρ και το Σουφλί του Έβρου δεχόταν τα δώρα του εμφυλίου. Τη δεύτερη πατρίδα του, την Κομοτηνή, την γνώρισε έξι χρόνια αργότερα. Τότε ήταν που δέχτηκε το δώρο της ζωής του... μία κιθάρα.
Κι ο έρωτας από τότε δεν λέει να τελειώσει!
Άρχισε να σκαρώνει κάτι πρωτόλεια τραγουδάκια, ανακαλύπτοντας στην πορεία ότι τα τραγούδια είναι ισχυρότερα ακόμα και από τα όπλα. Κι έτσι μέχρι σήμερα υπερασπίζεται με λόγο και μουσική αυτό που κανείς δεν πρέπει να παζαρεύει: το δικαίωμα για μια ζωή με ελευθερία και αξιοπρέπεια.
Ταξίδεψε συντροφιά με την κιθάρα του και με υπέροχους φίλους σε όλη την Ελλάδα και την Κύπρο, την Ευρώπη και την Σοβιετική Ένωση, αλλά πάντα γυρνούσε στην Κομοτηνή, στην πόλη που τόσο καλοπροαίρετα τον κατευοδώνει όταν φεύγει και τον καλωσορίζει όταν γυρίζει από αυτή την ατέλειωτη εκδρομή...
Και ένα χιουμοριστικό αυτοβιογραφικό σημείωμα από τον ίδιο τον καλλιτέχνη:
Τη νύχτα που τη μάνα μου την έπιασαν οι πόνοι χαμός γινόταν στο βουνό, βαρούσε το κανόνι. Ποιός πρίγκιπας γεννήθηκε ρωτούσαν οι γειτόνοι και ο παππούς μου έλεγε έχω κι άλλο εγγόνι. Η άφιξή μου έγινε υπόθεση μεγάλη κι οι πιο παλιοί σχολίαζαν κουνώντας το κεφάλι για δες καιρό που διάλεξε και ήρθε το σκασμένο μα φαίνεται της μοίρας του πως ήτανε γραμμένο...
Σαν άνοιξα τα μάτια μου (που είναι και ωραία) και ρώτησα που βρέθηκα και ποιούς θα χω παρέα με χάιδεψε η μάνα μου και δάκρυσε η μαία.
ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΗΡΘΕΣ ΟΠΟΥ ΑΝΘΕΙ ΦΑΙΔΡΑ ΠΟΡΤΟΚΑΛΕΑ
Υ.Γ. Κι έτσι στην αρχή με το κλάμα και στη συνέχεια με το τραγούδι, στιγμή δεν έπαψα να καταγγέλλω την αβάσταχτη ελαφρότητα του νεοέλληνα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου