Η "Ατέλειωτη Εκδρομή" είναι ουσιαστικά ο πρώτος μεγάλος προσωπικός δίσκος του τραγουδοποιού Θανάση Γκαϊφύλλια. Κυκλοφόρησε από τη MINOS EMI με παραγωγό τον Αχιλλέα Θεοφίλου. Στον ιστορικό αυτό δίσκο της ελληνικής δισκογραφίας παίζουν σπουδαίοι μουσικοί: Θανάσης Μπίκος: μπάσο, ηλεκτρική & ακουστική κιθάρα. Γιώργος Μαγκλάρας: βιολί. Πέτρος Πρωτόπαπας: φλάουτο. Θανάσης Γκαϊφύλλιας: ακουστική κιθάρα. Ανδρέας Τσεκούρας: ακορντεόν, πίπιζα. Νίκος Λαβράνος: τύμπανα. Κίμων Βασιλάς: πιάνο. Στέλιος Καρύδας: κλασική κιθάρα. Γιώργος Κωστίκας: ποντιακή λύρα. Νίκος Ξυλούρης: κρητική λύρα. Θανάσης Πολυκανδριώτης: λαούτο. Θανάσης Αραπίδης: κλαρίνο. Γιώργος Κωστούλας: κλαρίνο. Καρυοφύλλης Δοϊτσίδης: ούτι. Τάσος Διακογιώργης: τυμπάνια. Χρήστος Σφέτσας: Βιολοντσέλο κ.ά. Η ενορχήστρωση ήταν αποτέλεσμα της συνεργασίας όλων των μουσικών που συμμετείχαν.
Πρέβεζα (Γιάννης Γλέζος - Κώστας Καρυωτάκης)
Θάνατος είναι οι κάργιες
που χτυπιούνται στους μαύρους τοίχους και στα κεραμίδια,
θάνατος οι γυναίκες που αγαπιούνται
καθώς να καθαρίζανε κρεμμύδια.
Θάνατος οι λεροί κι ασήμαντοι δρόμοι,
με τα λαμπρά μεγάλα ονόματά τους,
ο ελαιώνας γύρω η θάλασσα κι ακόμη
ο ήλιος θάνατος μες στους θανάτους.
Θάνατος κι ο αστυνόμος που διπλώνει
για να ζυγίσει μια ελλειπή μερίδα,
θάνατος τα ζουμπούλια στο μπαλκόνι
κι ο δάσκαλος με την εφημερίδα.
Βάσις φρουρά εξηκονταρχία Πρεβέζης.
Την Κυριακή θ' ακούσουμε την μπάντα.
Επήρα ένα βιβλιάριο τραπέζης,
πρώτη κατάθεσης δραχμαί τριάντα.
Περπατώντας αργά στην προκυμαία
"Υπάρχω" λες κι ύστερα "Δεν υπάρχεις".
Φτάνει το πλοίο υψωμένη σημαία.
Ίσως έρχεται ο κύριος νομάρχης.
[Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους
ένας πέθαινε από αηδία...
Σιωπηλοί, θλιμμένοι, με σεμνούς τρόπους,
θα διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία]
Μπενερτζή (Θανάσης Γκαϊφύλλιας)
Ποιητής ήρθε νύχτα
Να μου φέρει το χαμπέρι το κακό
Ο Ναζίμ ο Χικμέτ μ’ άλλον ένα φίλο
Τώρα πια μόνος μου δεν μπορώ να μείνω
Γιατί αυτοκτόνησε ο Μπενερτζή
Πέρα στην Καλκούτα στο παλιό Δελχί
Απ’ το ραδιόφωνο ακούγαμε ειδήσεις
Έλεγε πως γίναν χίλιοι σκοτωμοί
Κι εσύ μέτραγες ποιοι απομένουν
Κοίταζες στα μάτια τους συντρόφους σου
Και τους μάθαινες πώς να πεθαίνουν
Γιατί αυτοκτόνησες βρε Μπενερτζή
Ήσουν παλικάρι πάνω από δυο μέτρα
Έπινες τη θάλασσα κι έλιωνες την πέτρα
Μέσα στα μαλλιά σου και στα γένια σου
Φώλιαζαν αετοί και περιστέρια
Μέσα στη ματιά σου και στα χέρια σου
Χώραγε του κόσμου η μιζέρια
Γιατί αυτοκτόνησες βρε Μπενερτζη
Τα Εγγλεζάκια χύναν το φαρμάκι τους
κι εσύ μες στο μέτωπο σημαδεμένος ήλιος
στα καμιόνια βάζαν την πραμάτεια τους
με πληγές γεμίσαν το κορμί σου
στο κελί σου βαλαν διπλό κάγκελο
μα δεν μπόρεσαν να σε κρατήσουν
γιατί αυτοκτόνησες βρε Μπενερτζή
Το Αρχοντόπουλο (Θανάσης Γκαϊφύλλιας - Γεώργιος Σουρής)
Στ’ άρματα στ’ άρματα
Στ’ άρματα κηφηναριό
Κι έμπα μέσα στο χωριό
και ξαπλώσου με ραχάτι
στην καλύβα του χωριάτη
Φάε πιε φάε πιε
Φάε πιε ζαχάρωσε
Ό,τι βρίσκεις σάρωσε
Και σαν αρχοντόπουλο
Ζήτα του κοτόπουλο
Σαν αγάς σαν αγάς
Σαν αγάς μες την αυλή
Όπως θέλεις γλέντησε
Και την κόρη του Βαλή
Δέκα χέρια πέρασε
Στ’ άρματα στ’ άρματα
Στ’ άρματα κηφηναριό
Κι έμπα μέσα στο χωριό
Και ξαπλώσου με ραχάτι
Στην καλύβα του χωριάτη
Άδοξο Τέλος (Θανάσης Γκαϊφύλλιας)
Μια μέρα του καλοκαιριού
καθόμασταν όλοι στις σκάλες
καπνίζαμε του σκοτωμού
όταν μας βρήκαν οι ψιχάλες
Κι είπα να ξεκινήσουμε με τη βροχή σημαία
τον κόσμο να γυρίσουμε όλοι μαζί παρέα
τον ήλιο να 'χουμε αρχηγό προστάτη τον αγέρα
στο χάρτη βάλαμε σταυρό χιλιάδες μίλια πέρα
Μεγάλος ήταν ο σκοπός
και τα παιδιά ήταν της μάνας
και όσα συμφωνήσαμε
λόγια φτηνά της καραβάνας
Το βράδυ ήρθε η παγωνιά
κι ο Κωνσταντής μου λέει κρυώνω
ο Γιάννης λέει ρε παιδιά
την κούραση δεν την σηκώνω
Του άλλου πόναγε η κοιλιά
του τέταρτου το δόντι
και σαν να ήταν λίγα αυτά
μας έπιασε και χιόνι
Πόσες φορές μ' αρνήθηκαν
οι φίλοι μου αυτό το βράδυ
κι έμεινα μόνος ξαφνικά
στο δρόμο για το Λιανοκλάδι
Οι ήρωες κι οι μουσικοί πεθαίνουν μόνο νύχτα
και στα τραγούδια που 'γραψα παράδεισο δεν είχα
Δεν είχα τόπο και σκιά νερό για διψασμένους
μόνο είχα μια μικρή φωτιά για φίλους ξεχασμένους
Οδοιπορικό (Θανάσης Γκαϊφύλλιας)
Σ’ αυτόν τον τόπο
Όλα ανάποδα μου πάνε
Μια άσπρη μέρα
Δε λέει να ρθεί
Παίρνω το τρένο
Και δεν ξέρω που με πάει
Μια πέτρα ρίχνω
Πίσω στο νησί
Έλα μαζί μου
Πάμε τώρα στο ταξίδι
Έλα να πάμε
Σε μια άλλη γη
Θα σου μιλάω
Για τους καλούς του κόσμου
Θα σου μιλάω
Για την Αμερική
(χαχαχαχα)
Φωνητικά: Νατάσσα Γερασιμίδου
Γνωριμία (Θανάσης Γκαϊφύλλιας - Μάνος Ελευθερίου)
Σε γνώρισα αρχές του '64
σαν έφευγε το τρένο για τη Χαλκίδα
είναι κλουβί μου λες ο κόσμος και παγίδα
ν' ακούς απ' το τρανζίστορ τα ρεμπέτικα
Μαλαματένια λέπια είχε το σώμα σου
κι έτσι από τότε πιάστηκα και δέθηκα
Στα μάτια σου έτρεχε μεγάλος ποταμός
μες στο στενό και στο μηχανουργείο
τώρα τη ζωή σου τη βρίσκω στο σφαγείο
να έχει γίνει αέρας και καπνός
Πάλι ρίχνεις πέτρες μες στα κύματα
με σκοπό ρεμπέτικο και ποιήματα
Εκδρομή (Θανάσης Γκαϊφύλλιας - Μάνος Ελευθερίου)
Γαλάζια πεύκα τρέχουν στο μυαλό μου
σε τούτη την αξέχαστη εκδρομή,
τα σύνεργα σκουριάσαν στο γυλιό μου,
βαρέθηκα να είμαι στη γραμμή.
Στη γραμμή σαν στρατιώτες που πηγαίνουν
στον άλλο κόσμο, που γυρνούν και δεν πεθαίνουν.
Γυναίκες μαύρες κι είναι τρομαγμένες,
τσιγκέλι ο κόσμος δίχως ουρανό.
Στραγγίζει το κορμί μου στους μπαξέδες,
με γδέρνουν σαν μοσχάρι και πονώ.
Δεν είμαι εδώ γι' αυτούς που με ζητάνε
είναι κλειστό το μαγαζί και δεν πουλάμε.
Αράζουν οι χωριάτες στα βαγόνια
και τρώνε το κασέρι με ψωμί,
στα μάτια τους τα τρομαγμένα χρόνια,
χάρτινα χρόνια, χάρτινη ζωή.
Δεν είμαι εγώ αυτός που κυνηγάτε
λάθος η πόρτα και ο αριθμός μη με ρωτάτε.
Πικρός αέρας μέσα στη ζωή μου
παραμονεύει ο θάνατος κρυφά
μη μου χαλάς αυτή την εκδρομή μου
μη με γυρίζεις πίσω στα στενά.
Αυτά που θέλω να σου πω δεν τα θυμάσαι
κλείνεις τα μάτια, μα το ξέρω δεν κοιμάσαι.
Συμμετέχει η Μαρίζα Κωχ
Χαϊ Καϊ (Θανάσης Γκαϊφύλλιας)
Γεννήθηκα σε δίσεκτο αιώνα
Και η βροχή με δέρνει το χειμώνα
Σε μακρινά ταξίδια σαν τον Οδυσσέα
Ελλάδα ψάχνω να σε βρω
Ο τόπος μου ένα ξέφραγο αμπέλι
Και οι καλόγεροι να πίνουν μέλι
Κι ο κόσμος βράχνιασε στο ίδιο παραμύθι
Να λέει δόξα το Θεό
Στα χρόνια μας τα τόσο χαλασμένα
Τα παλικάρια φεύγουν για τα ξένα
Και κάνοντας παρέα με Αμερικάνους
Πήραν τον δρόμο τον κακό
Τον ήλιο περιμένω σε μια στάση
Να ‘βγει κάποιο πρωί να μου γελάσει
Κι όλα να γίνουνε ξανά όπως και πρώτα
Παρέα με τη λευτεριά
Λίγο πριν τον τρίτο παγκόσμιο (Θανάσης Γκαϊφύλλιας - Γιάννης Κακουλίδης)
Κλέφτες αν είστε και λωποδύτες
Φιλάνθρωπες κυρίες και γνωστικά παιδιά
Απόψε το βράδυ ελάτε κοντά μου
Κι ακούστε με όλοι δίχως μιλιά
Τα πράγματα σφίξαν κανείς δεν κουνιέται
Η πόλη σωπαίνει ο δρόμος νεκρός
Και είναι μέρες που δεν τρώει ο αρχηγός
Εκείνος σαν δεν τρώει
Πώς μπορώ να φάω εγώ
Ψεύτες αν είστε και θεατρίνοι
Απάνθρωποι αγύρτες ασθενικά κορμιά
Στον λόγο μου δώστε την πρέπουσα αξία
Κι άντεστε να μπείτε σε μια σπηλιά
Ο φόβος της νύχτας σας κόβει τα πόδια
Και λεν πως μια μπόμπα θα σκάσει εδώ
Και είναι αλήθεια δεν μιλάει ο αρχηγός
Εκείνος σαν δε λέει
Τι μπορώ να πω εγώ
Και είναι αλήθεια δεν μιλάει ο αρχηγός
Εκείνος σαν δε λέει
Τι μπορώ να πω εγώ
Βαθειές οι ρίζες (Θανάσης Γκαϊφύλλιας)
Σ’ αυτόν τον ήλιο πίστεψα
Σ’ αυτά τα βράχια ξεκουράστηκα
Κι έτσι θαρρώ σ’ αγάπησα
Σαν πρώτη πρώτη αγάπη
Σαν κοριτσίστικα φιλιά
Σαν αδερφό στην ξενιτιά
Βαθειές οι ρίζες πώς να φύγεις απ’ τον τόπο σου
«Τ’ αηδόνια δεν σ’ αφήνουν να κοιμηθείς στις Πλάτρες»
Βαθειές οι ρίζες πώς να φύγεις απ’ τον τόπο σου
Στην πλάτη μου δυο δράκοντες
Το σπίτι μου γέμισε άρχοντες
Κι η μέρα μου ατέλειωτη
Χωρίς ψωμί και συντροφιά
Με νανουρίζουν με βιολιά
Κιθάρες των νερών (Θανάσης Γκαϊφύλλιας - Μάνος Ελευθερίου)
«Ότι στον αιώνα το έλεος αυτού αλληλούια»
Κιθάρα στο νερό και μη
Τρύπια φωνή του ποιητή
Μη μου φωνάζει τα νερά
Τρύπια φωνή σαν κλειδαριά
Στρατιώτες αίμα κουρνιαχτός
Κι άλλη δεν είναι κιβωτός
Μη μου φωνάζει τα νερά
Ρα τερά ρία κεριά
Μη μου φωνάζει τα νερά
Ρα τερά πήρα τα τρα
Κρατάω κλειδί και κλειδαριά
Κρατάς ροδιά και λυγαριά
Κι έχω για σένα ένα Θεό
Ένα Θεό κι ένα τροχό
Ανάθεμα σ’ αυτούς τους σάπιους τους καιρούς
Εζήσαμε με τους νεκρούς, ανάθεμα
Ποιος να μιλήσει τι να πεις
Μη θα χαθούμε θα χαθείς, ανάθεμα
Κάπου θα το ’χα δει γραμμένο
Σε μυστικές καταπακτές
Κουτί από κονσέρβα πεταμένο
Στις παιδικές μου γειτονιές
Κάπου θα το ’χα δει γραμμένο
Σε πανηγύρια και χαρές
Σάλπιγγες παίζουν στο μυαλό μου
Σε παρελάσεις και γιορτές
Κιθάρα που κρατάς το φως μου
Το σώμα σου μεγάλο και γυμνό
Στους τοίχους του μεγάλου μέλλοντός μου
Καρφώνω λόγια σ’ άδειο ουρανό
«Ότι στον αιώνα το έλεος αυτού αλληλούια»
Φωνητικά: Νατάσσα Γερασιμίδου, Αχιλλέας Θεοφίλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου