Σ' αυτή την ενότητα σας παρουσιάζουμε τους στίχους των τραγουδιών που ερμήνευσε ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας σε δίσκους άλλων δημιουργών, τραγούδια από δίσκους 45 στροφών, κάποια άλλα σκόρπια του τραγούδια αλλά και τα εξώφυλλα αυτών των δίσκων.
Στο τέλος, μερικές από τις πολλές συλλογές στις οποίες συμμετείχε με τα τραγούδια που έγραψε και ερμήνευσε από το 1968 έως σήμερα.
Στο τέλος, μερικές από τις πολλές συλλογές στις οποίες συμμετείχε με τα τραγούδια που έγραψε και ερμήνευσε από το 1968 έως σήμερα.
Στο δίσκο "Ο Κήπος" (1971) που κυκλοφόρησε από τη "Lyra" ερμήνευσε δύο τραγούδια σε στίχους Άκου Δασκαλόπουλου, μουσική Λίνου Κόκοτου και ενορχήστρωση Νίκου Μαμαγκάκη:
"Χάιντε-χάιντε"
Χάιντε-χάιντε που το πάμε,
άλλοι κλαίν και μείς γελάμε.
Χάιντε τ όνειρό μου τόδα,
μάγκωσε ξανά η ρόδα.
Τα καλά μας τα παιδιά
μας την φτιάξαν τη δουλειά.
Χάιντε έφτασε κι τράτα
βάλε φύκια για σαλάτα.
Χάιντε κι απ το φεγγαράκι
κόψε κίτρινο τυράκι.
Χάιντε στο Μοναστηράκι
τρύπιο πούλησα σακάκι.
Χάιντε και στην Άγια Μαύρα
πάτησα μια ψόφια σαύρα.
Χάιντε στους Αμπελοκήπους
σηκωτούς πάνε δυο τύπους
και στη Λάρισα απ έξω
κόντεψα που λες να μπλέξω.
"Τα γεροντάκια"
Βγήκανε δυο γέροι τσάρκα
με τη σάπια τους τη βάρκα
πάνε για τη Σαλαμίνα
που αγαπάνε μια Μαρίνα
Βρε που πάτε γεροντάκια
ζωηροί σαν δυο παιδάκια
βράδιασε στη Σαλαμίνα
γέρασε και η Μαρίνα
βράδιασε στη Σαλαμίνα
γέρασε και η Μαρίνα
Να τους με ανοιχτό πανάκι
να τους βρω στο παλατάκι
τα ναυτάκια κάνουν χάζι
μα τους γέρους δεν τους νοιάζει
Βρε που πάτε γεροντάκια
ζωηροί σαν δυο παιδάκια
βράδιασε στη Σαλαμίνα
γέρασε και η Μαρίνα
βράδιασε στη Σαλαμίνα
γέρασε και η Μαρίνα
Χρόνια στο κουρμπέτι γέροι
κάθε μαχαλάς τους ξέρει
τάβλι, τσάρκα, κανταδούλα
κι η Μαρίνα-Μαρινούλα
Βρε που πάτε γεροντάκια
ζωηροί σαν δυο παιδάκια
βράδιασε στη Σαλαμίνα
γέρασε και η Μαρίνα
βράδιασε στη Σαλαμίνα
γέρασε και η Μαρίνα
Στο δίσκο "Παναγιά μου - Παναγιά μου" της Μαρίζας Κωχ, που κυκλοφόρησε από τη MINOS EMI το 1976 ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας συμμετέχει ερμηνεύοντας μαζί της, τον "Τρελό" του Κώστα Βάρναλη. Τη μουσική υπογράφει η Μαρίζα Κωχ. Το ποίημα:
Άϊ! με το γύφτικο ζουρνά,
με νταγερέ, που κουδουνά,
σύρε σκοπόν αντάμικο.
Εστράβωσα τη φέσα μου,
έρωτας που 'ναι μέσα μου
για να χορέψω τσάμικο.
Χίλια χέρια κι άρματα
να 'χα να σας φράξω,
να 'χα και δυο κέρατα
τον οχτρό να σκιάξω!
Για να βαστάξει όσο μπορεί,
το μακελειό, να 'στε γεροί,
της πένας αντρειωμένοι!
Κανοναρχάτε τ’ όνομά μας,
όντας η δόξα μελετά μας
τα σκελετά, γερμένη.
Να χαμ’ ένα βασιλιά,
για να μας θαμπώνει,
με λειρί στο κούτελο,
και φωνή τρομπόνι!
Όλα εδώ χάμου ψεύτικα.
Δε σ’ έζησα, ονειρεύτηκα,
μαύρη ζωή, όλη πίκρα.
Μα θα χαρώ σε, λευτεριά,
αιώνια αλήθεια κι ομορφιά,
σαν θα περάσω αντίκρα.
Να χαμ’ ένα βασιλιά,
δράκο με χοντρό λαιμό,
σέρτικο κι αράθυμο,
για να κάνει πόλεμο!
Άμποτε λίγο να δυνόμουν
για μια στιγμή να τρελαινόμουν,
ο σαλεμένος νους
και τα κλεισμένα τσίνορα
να μην ξαμώνουν σύνορα
και χώριους ουρανούς!
Να ιδώ τον κόσμο ανάποδα
τον αδερφό μου ξένο
και τον οχτρόν αδέρφι μου
αδικοσκοτωμένο.
Στο δίσκο "Μαθήματα Πατριδογνωσίας" (Lyra - 902 Αριστερά στα fm) του 1991 ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας συμμετέχει με το τραγούδι "Παλιοκουφάλες" σε στίχους Θανάση Γκαϊφύλλια - Νίκου Σκούφου και μουσική Θανάση Γκαϊφύλλια.
Είναι μια συλλογή με πρόχειρες και σπάνιες ζωντανές ηχογραφήσεις. Το συγκεκριμένο τραγούδι δεν υπάρχει πουθενά αλλού.
Παλιοκουφάλες
Σεληνιάζεσαι κάθε πανσέληνο
Τι να τα θέλουμε τα τανκς τα μεγαλεία;
Πολλές πανσέληνες ακόμα βρε παιδί
Η ανθρωπότη ευγνωμονούσα
Παλιοκουφάλες ανάληψη μυρίζει ο αέρας
Τα φώτα έσβησαν σ' ανατολή και δύση
Τα τείχη ήτανε κι αυτά μια κάποια λύση
Τώρα ποιους θα χτυπάς και ποιους θα αγαπήσεις
Η ανθρωπότη εγκυμονούσα
Παλιοκουφάλες ανάληψη μυρίζει ο αέρας
Τι να τα θέλουμε τα τανκς τα μεγαλεία;
Πολλές πανσέληνες ακόμα βρε παιδί
Η ανθρωπότη ευγνωμονούσα
Παλιοκουφάλες ανάληψη μυρίζει ο αέρας
Τα φώτα έσβησαν σ' ανατολή και δύση
Τα τείχη ήτανε κι αυτά μια κάποια λύση
Τώρα ποιους θα χτυπάς και ποιους θα αγαπήσεις
Η ανθρωπότη εγκυμονούσα
Παλιοκουφάλες ανάληψη μυρίζει ο αέρας
Στο δίσκο "Τοπίο Μυστικό" (Sony Music) του 1993 ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας συμμετέχει με δύο τραγούδια σε στίχους Τάσου Σαμαρτζή και μουσική Νότη Μαυρουδή.
Θα βρεθούμε ξανά
Εδώ, θα ρίξω στη θάλασσα
σαν πέτρες τα χρόνια που χάλασα
εδώ, θα μου φέρει το κύμα
ένα γράμμα που θα έχει και ρίμα
και θα λάμπει στο τέλος η υπογραφή:
Κολοκοτρώνης, Μακρυγιάννης, Φιλικοί...
Θα βρεθούμε ξανά
όταν όλα θα έχουν περάσει
στην Πατρίδα φιλιά
και κουράγιο να πεις, μην ξεχάσει
θα βρεθούμε ξανά
όταν όλοι θα έχουν αλλάξει
θα βρεθούμε ξανά...
Εδώ, αρχαία μου θάλασσα
που ξέρεις τι βάσανα τράβηξα
εδώ, θα μου στείλει τ' αγέρι
ένα γράμμα απ' τ' αόρατα μέρη
ο χαμένος ο λόγος, ο πιο ζεστός:
Σεφέρης, Κάλβος, Εμπειρίκος, Σολωμός...
σαν πέτρες τα χρόνια που χάλασα
εδώ, θα μου φέρει το κύμα
ένα γράμμα που θα έχει και ρίμα
και θα λάμπει στο τέλος η υπογραφή:
Κολοκοτρώνης, Μακρυγιάννης, Φιλικοί...
Θα βρεθούμε ξανά
όταν όλα θα έχουν περάσει
στην Πατρίδα φιλιά
και κουράγιο να πεις, μην ξεχάσει
θα βρεθούμε ξανά
όταν όλοι θα έχουν αλλάξει
θα βρεθούμε ξανά...
Εδώ, αρχαία μου θάλασσα
που ξέρεις τι βάσανα τράβηξα
εδώ, θα μου στείλει τ' αγέρι
ένα γράμμα απ' τ' αόρατα μέρη
ο χαμένος ο λόγος, ο πιο ζεστός:
Σεφέρης, Κάλβος, Εμπειρίκος, Σολωμός...
Ωδή στον Διονύση
Λοιπόν μολύβι και χαρτί
θα πω για κάποιον που φορεί
τα ίδια στρογγυλά γυαλιά με κάθε βλέμμα,
κι αν κάτι έχουμε κοινό
είναι που ξέρουμε κι οι δυο
πως τούτη η χώρα ζει μονάχα μ' ένα ψέμα...
Είναι γλυκός και γραφικός
αυθόρμητος γι' αυτό τρωτός
κυρίως τώρα στην πολιτική του όψη,
αθώος πάντα εκ γενετής
μα και με τύψεις ενοχής
αυτές που χρόνια προσπαθεί να μας φορτώσει...
Θυμάμαι τότε ήταν 'κει
μέσα στου κόσμου τη βουή
σε μια διαδήλωση που ανάβει στην πλατεία,
μα τώρα αλλάξαν οι καιροί
κι από τ' αερόστατο θωρεί
μια κοντοπόδαρη φυλή τόσο γελοία...
Ντέρμπι-φωτιά της Κυριακής
κρίσιμο ματς της Εθνικής
στο ενενήντα του αιώνα... αγωνία,
και στην κερκίδα που ξεσπά
αυτός εκεί μπροστά-μπροστά
σαν χουλιγκάνος: θρύλος του η ορθοδοξία...
Δε γράφει πια για να δειχτεί
μα πρέπει κάπου να πιαστεί
και περισσότερο να πείσει τον εαυτό του,
πως έχει δίκιο ν' αντιδρά
σαν τον τυφλό που στη φωτιά
πετάει για πάντα,σαν σκυλί, το παρελθόν του...
Το δικαστήριο είν’ εδώ
μες στης παρέας το κενό
στην παραλία που μας βρίσκει πια τυχαία,
σαν ξυρισμένος ναυαγός
αργός ταχυδακτυλουργός
που χρόνια ψάχνει για μια γυάλινη σημαία...
Για να κοιτάζει κι από 'κει
και να μιλάει για Κοεμτζή
για το στρατό, τους χούλιγκανς και τα πρεζόνια,
όσα δε γνώρισε ποτέ
κλεισμένος σ' ένα ρετιρέ
σε μια αγκαλιά, έξω βροχή, και φύγαν χρόνια...
Από ένα όνειρο παιδιού
σε μία κρίση ρεαλισμού
έτσι αναδύεται απ' της ψυχής τα βάθη,
μα εμείς εκεί, τέχνη παλιά
κάθε ανάσα και βουτιά
όχι - δεν κάναμε λοιπόν τα ίδια λάθη...
Λες να 'χει ακόμα στο γκαράζ
το όνειρό του τυρκουάζ
που όλοι θέλουμε μια βόλτα να μας πάει,
παλιό αμάξι με φτερά
μοντέλο του εξήντα-επτά
κι ας έχει τώρα μηχανή που δεν τραβάει...
Από του μέλλοντος το ροκ
ως το γαλάζιο του μπαρόκ
ουράνιο σώμα που έχει χάσει την τροχιά του,
κι από τον έρωτα στο σεξ
απ' το Ροντέο ως το Ρεξ
είν’ η παράσταση του γύρου του θανάτου...
Πάνω σε μαύρο φορτηγό
μια εκδρομή χωρίς σκοπό
όλοι μαζί έχουμε χρόνια ξεκινήσει,
μα στης στροφής τη μοναξιά
κουνάει το χέρι – είν’ αργά
δεν έχει θέση... «Γεια χαρά σου Διονύση...».
θα πω για κάποιον που φορεί
τα ίδια στρογγυλά γυαλιά με κάθε βλέμμα,
κι αν κάτι έχουμε κοινό
είναι που ξέρουμε κι οι δυο
πως τούτη η χώρα ζει μονάχα μ' ένα ψέμα...
Είναι γλυκός και γραφικός
αυθόρμητος γι' αυτό τρωτός
κυρίως τώρα στην πολιτική του όψη,
αθώος πάντα εκ γενετής
μα και με τύψεις ενοχής
αυτές που χρόνια προσπαθεί να μας φορτώσει...
Θυμάμαι τότε ήταν 'κει
μέσα στου κόσμου τη βουή
σε μια διαδήλωση που ανάβει στην πλατεία,
μα τώρα αλλάξαν οι καιροί
κι από τ' αερόστατο θωρεί
μια κοντοπόδαρη φυλή τόσο γελοία...
Ντέρμπι-φωτιά της Κυριακής
κρίσιμο ματς της Εθνικής
στο ενενήντα του αιώνα... αγωνία,
και στην κερκίδα που ξεσπά
αυτός εκεί μπροστά-μπροστά
σαν χουλιγκάνος: θρύλος του η ορθοδοξία...
Δε γράφει πια για να δειχτεί
μα πρέπει κάπου να πιαστεί
και περισσότερο να πείσει τον εαυτό του,
πως έχει δίκιο ν' αντιδρά
σαν τον τυφλό που στη φωτιά
πετάει για πάντα,σαν σκυλί, το παρελθόν του...
Το δικαστήριο είν’ εδώ
μες στης παρέας το κενό
στην παραλία που μας βρίσκει πια τυχαία,
σαν ξυρισμένος ναυαγός
αργός ταχυδακτυλουργός
που χρόνια ψάχνει για μια γυάλινη σημαία...
Για να κοιτάζει κι από 'κει
και να μιλάει για Κοεμτζή
για το στρατό, τους χούλιγκανς και τα πρεζόνια,
όσα δε γνώρισε ποτέ
κλεισμένος σ' ένα ρετιρέ
σε μια αγκαλιά, έξω βροχή, και φύγαν χρόνια...
Από ένα όνειρο παιδιού
σε μία κρίση ρεαλισμού
έτσι αναδύεται απ' της ψυχής τα βάθη,
μα εμείς εκεί, τέχνη παλιά
κάθε ανάσα και βουτιά
όχι - δεν κάναμε λοιπόν τα ίδια λάθη...
Λες να 'χει ακόμα στο γκαράζ
το όνειρό του τυρκουάζ
που όλοι θέλουμε μια βόλτα να μας πάει,
παλιό αμάξι με φτερά
μοντέλο του εξήντα-επτά
κι ας έχει τώρα μηχανή που δεν τραβάει...
Από του μέλλοντος το ροκ
ως το γαλάζιο του μπαρόκ
ουράνιο σώμα που έχει χάσει την τροχιά του,
κι από τον έρωτα στο σεξ
απ' το Ροντέο ως το Ρεξ
είν’ η παράσταση του γύρου του θανάτου...
Πάνω σε μαύρο φορτηγό
μια εκδρομή χωρίς σκοπό
όλοι μαζί έχουμε χρόνια ξεκινήσει,
μα στης στροφής τη μοναξιά
κουνάει το χέρι – είν’ αργά
δεν έχει θέση... «Γεια χαρά σου Διονύση...».
Στο δίσκο "Ρομαντικοί Παραβάτες" του 1994 συμμετέχει ερμηνεύοντας - συνοδεύοντας τον Παύλο Σιδηρόπουλο στο τραγούδι "Η Φαντασία στην εξουσία" σε στίχους Κάτω Σεληνόπουλου (ψευδώνυμο του Πάνου Ηλιόπουλου) και μουσική Στέλιου Βαμβακάρη. Μαζί τους, ο Περικλής Χαρβάς, η Δέσποινα Γλέζου και ο Πάνος Σαββόπουλος. Ηχογράφηση του 1990 που κυκλοφόρησε τέσσερα χρόνια αργότερα από την "7η Διάσταση"
Η Φαντασία στην Εξουσία
Οι μπαγλαμάδες να παίζουν Ντύλαν
κι ο Πίτερ Γκάμπριελ διπλοπενιές
ο Τομ Γουέιτς με τα κλαρίνα
και τα νταούλια να παίζουν Γιες
να παίζουν Γιες
Βάλ' το παράθυρο στην πρίζα
κάλεσε το καλοριφέρ
δώσ' τη μπουγάδα στην εφορία
γράψ' ένα σύνθημα στο ασανσέρ
στο ασανσέρ
Άνοιξε γκάζι με το μυαλό σου
βάλε ταχύτητα με την καρδιά
η φαντασία στην εξουσία
δώσε τα ρέστα σου για μια βραδιά
για μια βραδιά
κι ο Πίτερ Γκάμπριελ διπλοπενιές
ο Τομ Γουέιτς με τα κλαρίνα
και τα νταούλια να παίζουν Γιες
να παίζουν Γιες
Βάλ' το παράθυρο στην πρίζα
κάλεσε το καλοριφέρ
δώσ' τη μπουγάδα στην εφορία
γράψ' ένα σύνθημα στο ασανσέρ
στο ασανσέρ
Άνοιξε γκάζι με το μυαλό σου
βάλε ταχύτητα με την καρδιά
η φαντασία στην εξουσία
δώσε τα ρέστα σου για μια βραδιά
για μια βραδιά
Στο δίσκο "Νύχτα από σεντέφι" (Παραγωγή: Πολιτιστικό Αναπτυξιακό Κέντρο Θράκης 1994) του Γιώργου Φραντζολά ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας συμμετέχει ερμηνεύοντας δύο τραγούδια και ένα τραγούδι ερμηνεύει η Λία Τζιαμπάζη. Την ενορχήστρωση στο δίσκο έκανε ο Κώστας Βόμβολος.
Το θρόισμα του ανέμου
Το θρόισμα του ανέμου όσο αργεί
πνιγόμαστε σ' απύθμενο σκοτάδι
οι κάμποι μας δεν έχουνε σοδειά
και η γνώση μας μουγγά παιδιά γεννάει
Μα όσοι από ορμή νεανική
την άνοιξη με το αίμα τους πληρώνουν
κι ενώ οι άλλοι νιώθουμε γυμνοί
με μιαν παλιά αγάπη ανταμώνουν
Σαλπάραν με την αύρα τη λεπτή
τους ραίνουν ανοιξιάτικες σταγόνες
η θάλασσα τους πλένει το κορμί
κι η γη τους στεφανώνει μ' αμπελώνες
Το θρόισμα του ανέμου όσο αργεί
πνιγόμαστε σ' απύθμενο σκοτάδι
οι κάμποι μας δεν έχουνε σοδειά
και η γνώση μας μουγγά παιδιά γεννάει
Μα όσοι από ορμή νεανική
την άνοιξη με το αίμα τους πληρώνουν
κι ενώ οι άλλοι νιώθουμε γυμνοί
με μιαν παλιά αγάπη ανταμώνουν
Σαλπάραν με την αύρα τη λεπτή
τους ραίνουν ανοιξιάτικες σταγόνες
η θάλασσα τους πλένει το κορμί
κι η γη τους στεφανώνει μ' αμπελώνες
YouTube: http://www.youtube.com/watch?
Πέφτουν οι τίτλοι
Πέφτουν οι τίτλοι κι αρχίζει η βροχή
μια καθάρια βροχή κι ένα φως μυστικό
πλάι μου στέκει και λάμπει γυμνό
το παιδί που κλωτσάει το μυαλό και στο φως κολυμπάει
Γύρω τριγύρω και μέσα κενό
σαν τον τρελό δίχως σκοπό
τρύπιο σανδάλι και μαύρο παλτό
βήματα εκεί, σχήματα εδώ
κάτι μου πήγε στραβά απ' την αρχή
κουβέντα παιδιά παραέξω μη βγει
Στρώνω για να κοιμηθώ καταγής
παραδίπλα μου στρώνει ένας μπεκρής
να το φεγγάρι, μου ρίχνει σκοινί
σκαρφαλώνω στη σκάλα
και πίσω γκρεμίζετ' αυτή
Γύρω τριγύρω και μέσα κενό
σαν τον τρελό δίχως σκοπό
τρύπιο σανδάλι και μαύρο παλτό
βήματα εκεί, σχήματα εδώ
κάτι μου πήγε στραβά απ' την αρχή
κουβέντα παιδιά παραέξω μη βγει
Πέφτουν οι τίτλοι
Πέφτουν οι τίτλοι κι αρχίζει η βροχή
μια καθάρια βροχή κι ένα φως μυστικό
πλάι μου στέκει και λάμπει γυμνό
το παιδί που κλωτσάει το μυαλό και στο φως κολυμπάει
Γύρω τριγύρω και μέσα κενό
σαν τον τρελό δίχως σκοπό
τρύπιο σανδάλι και μαύρο παλτό
βήματα εκεί, σχήματα εδώ
κάτι μου πήγε στραβά απ' την αρχή
κουβέντα παιδιά παραέξω μη βγει
Στρώνω για να κοιμηθώ καταγής
παραδίπλα μου στρώνει ένας μπεκρής
να το φεγγάρι, μου ρίχνει σκοινί
σκαρφαλώνω στη σκάλα
και πίσω γκρεμίζετ' αυτή
Γύρω τριγύρω και μέσα κενό
σαν τον τρελό δίχως σκοπό
τρύπιο σανδάλι και μαύρο παλτό
βήματα εκεί, σχήματα εδώ
κάτι μου πήγε στραβά απ' την αρχή
κουβέντα παιδιά παραέξω μη βγει
Δίχως κατάρτια και δίχως πανιά
επιβάτης στο χρόνο, υπνοβάτης μετά...
σάπιο πηδάλι, τυφλό μου κουπί
όπου κι αν βάλω πλώρη
αλλού με τραβάει η ζωή...
Γύρω τριγύρω και μέσα κενό
σαν τον τρελό δίχως σκοπό
τρύπιο σανδάλι σκισμένο παλτό
βήματα εκεί, σχήματα εδώ
μάτια μελένια και χείλη ακριβά
πέφτουν οι τίτλοι, κανείς...τσιμουδιά.
Έσβησε σαν σπίρτο η χαρά (ερμηνεία: Λία Τζιαμπάζη)
Έσβησε σαν σπίρτο η χαρά
κι έγινε η τύχη συμφορά
άξαφνα δυο ξένοι μεσ' το ίδιο σπιτικό
από ένα μικρό εγωϊσμό
κι ύστερα χαθήκαμε - μετρώ κάθε λεπτό
από ένα μικρό εγωϊσμό
Πίσω μας περβόλια δροσερά
σαν το ρόδι έσπαζε η καρδιά
κι ύστερα δραπέτες από κήπους μυστηκούς
μπήκαμε σε δρόμους χωριστούς
κι ύστερα δραπέτες απ' το ίδιο σπητικό
βγήκαμε σε άδειο ουρανό
Δως μου της συγνώμης τη δροσιά
ίσως δε βρεθούμε άλλη φορά
το Σαββατοκύριακο στο δρόμο θα περνώ
μέσα από εμφύλιο σπαραγμό
μπρος στην Εθνική οδό, στη μάχη ίσως χαθώ
από ένα μικρό εγωϊσμό
Πάνε οι ασημένιες αμμουδιές
οι υποχωρήσεις, οι ανοχές
τώρα λίγο αίμα πάνω στη διπλή γραμμή
αναμνηστικό απ' τη ζωή
Στο δίσκο "Φωνές Χωρίς Πρόσωπο" (1997) του Τάκι Αλεξίου, ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας ερμηνεύει ένα τραγούδι.
Αν τα 'λαβες ποτέ
Κι αναρωτιέμαι για τα λουλούδια, τις παπαρούνες, τα γιασεμιά
τα φιλιά, τα λόγια εκείνα, τα λίγα, τ' αληθινά
Αν τα ΄λαβες ποτέ, αν τα 'λαβες ποτέ...αν σ' άγγιξαν ποτέ, αν σ' άγγιξαν ποτέ....ποτέ
Κι αναρωτιέμαι για τα λουλούδια, τις παπαρούνες, τα γιασεμιά
τα φιλιά, τα δάκρυα εκείνα, τα λίγα, τ' αληθινά
Αν τα ΄λαβες ποτέ, αν τα ΄λαβες ποτέ...αν σ' άγγιξαν ποτέ, αν σ' άγγιξαν ποτέ....ποτέ
τα φιλιά, τα λόγια εκείνα, τα λίγα, τ' αληθινά
Αν τα ΄λαβες ποτέ, αν τα 'λαβες ποτέ...αν σ' άγγιξαν ποτέ, αν σ' άγγιξαν ποτέ....ποτέ
Κι αναρωτιέμαι για τα λουλούδια, τις παπαρούνες, τα γιασεμιά
τα φιλιά, τα δάκρυα εκείνα, τα λίγα, τ' αληθινά
Αν τα ΄λαβες ποτέ, αν τα ΄λαβες ποτέ...αν σ' άγγιξαν ποτέ, αν σ' άγγιξαν ποτέ....ποτέ
Ένα χρόνο μετά, το 1998, ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας συμμετέχει στο δίσκο "Κόκκινος Άνεμος" σε μουσική Τάκι Αλεξίου και στίχους Άκου Δασκαλόπουλου. Από αυτό τον δίσκο το μόνο που έχουμε είναι το εξώφυλλό του. Όποιος γνωρίζει περισσότερα ή έχει το δίσκο παρακαλούμε να μας βοηθήσει!!!...
Ο δίσκος "5 ανέκδοτα τραγούδια για την Octava μόνο" (Οκτώβριος 2005) κυκλοφόρησε με το πρώτο τεύχος ενός καλού μουσικού περιοδικού που λεγόταν "Οκτάβα". Είχε και ένα τραγούδι του Θανάση Γκαϊφύλλια. Είναι η περίφημη "Ιστορία του Διομήδη":
Απόψε θέλω να σας πω την όμορφη ιστορία
του Διομήδη του τρελού που ‘φαγαν τα θηρία
όχι απ’ αυτά που συναντά κανείς μέσα στη ζούγκλα
μα κάτι άλογα γερά με πέταλα και φούντα
Αυτός λοιπόν γεννήθηκε στην μακρινή την Θράκη
κι είχε μια κούνια αργυρή κι ένα χρυσό βρακάκι
ήταν ωραίος πρίγκιπας, βραδύνους και τεμπέλης
όπως θα έγραφε γι’ αυτόν κι ο φίλος Καμπανέλλης
Ήτα γλυκός, ήταν ψηλός, είχε δυο μέτρα μπόι
κι η μάνα τον καμάρωνε κι όλο του το σόι
Ώσπου μια μέρα συμφορά χτύπησε το παλάτι
κι ο βασιλιάς αρρώστησε απ’ το κακό το μάτι
Βρε , τι ξινά του δώσανε , σιρόπια και μαντζούνια
τι ξεματιάστρες φέρανε απ’ άγνωστα καντούνια
αυτός εκεί μουλάρωσε δεν έλεγε να γιάνει
ώσπου μια μέρα πέθανε τελείως στο ντιβάνι
Κι όπως συνήθως ο λαός μια μέρα τον πενθούσε
και τις υπόλοιπες εννιά χόρευε και πηδούσε
Μετά την ψάξαν την δουλειά , διαπλοκές και αίμα
κι ο Διομήδης βρέθηκε με θρόνο και με στέμμα
Μαζί με το βασίλειο του δώσανε και προίκα
κάτι παλάτια εξοχικά, κάτι συκιές με σύκα
Βόδια, γελάδια κι άλογα που ζούσαν σε στάβλους
κάτι ρεμάλια αυλικούς και μια χιλιάδα σκλάβους
Τον πρώτο χρόνο χαίρονταν, πετούσε στα ουράνια
γλεντούσε με τους φίλους του , τους έδινε και δάνεια
Δάνεια, θαλασσοδάνεια, διπλές-τριπλές μερίδες
όπως αυτά που παίρνουν όσοι έχουν εφημερίδες
Στον δεύτερο τα πράγματα δυσκόλεψαν λιγάκι
είναι και άγριος ο καιρός, Δεκέμβριο στη Θράκη
Οι αποθήκες άδειασαν, καθώς και τα ταμεία
κατά διαόλου πήγαινε, λοιπόν, η οικονομία
Και τότε του ‘ρθε έμπνευση τεράστια, μεγάλη
αφού κι αυτός απόρησε πώς του ‘ρθε στο κεφάλι
Αντί σανό που δίνουμε στ’ άλογα του στάβλου
εμείς θα εφαρμόσουμε την δίαιτα του σκλάβου
Κάθε πρωί θα σφάζουμε πέντε-έξι απ’ τους θρεμμένους
και αφού χορτάσουν τ’ άλογα θα κάνουμε πολέμους
Καινούργιους σκλάβους θα ‘χουμε , τροφή εν αφθονία
για τις μελλούμενες γενιές τη νέα κοινωνία
Έσφαζε αδιάκριτα αρσενικά και κόρες
κι οι άλλοι σκλάβοι φώναζαν ‘o ! tempora ! o! mores !’
Αλλά αυτός ανάλγητος, πήγαινε και για τσάρκα
όσο οι άλλοι τάιζαν τ’ άλογα με σάρκα
Αλλ’ ο χειμώνας ο βαρύς δεν έλεγε να φύγει
θαρρείς κι ερωτεύτηκε τη γη του Διομήδη
Κι όταν οι σκλάβοι τέλειωσαν, δεν είχε άλλα κομμάτια
από την πείνα θόλωσαν τ’ αλογίσια μάτια
Χτυπούσαν τα κεφάλια τους τα κάναν όλα χάλια
κοιτάζονταν με νόημα, τους τρέχανε τα σάλια
κι όταν μια μέρα ο βασιλιάς άνοιξε το πορτάκι
πέσαν όλα απάνω του και χόρτασαν λιγάκι
Έτσι, λοιπόν, τελείωσε ο βίος του Διομήδη
που προς στιγμή εζήλωσε τη δόξα τ’ Αρχιμήδη
Η φύση τον αντάμειψε δίκαια και ωραία
και πάσα ομοιότητα είναι εντελώς τυχαία.
του Διομήδη του τρελού που ‘φαγαν τα θηρία
όχι απ’ αυτά που συναντά κανείς μέσα στη ζούγκλα
μα κάτι άλογα γερά με πέταλα και φούντα
Αυτός λοιπόν γεννήθηκε στην μακρινή την Θράκη
κι είχε μια κούνια αργυρή κι ένα χρυσό βρακάκι
ήταν ωραίος πρίγκιπας, βραδύνους και τεμπέλης
όπως θα έγραφε γι’ αυτόν κι ο φίλος Καμπανέλλης
Ήτα γλυκός, ήταν ψηλός, είχε δυο μέτρα μπόι
κι η μάνα τον καμάρωνε κι όλο του το σόι
Ώσπου μια μέρα συμφορά χτύπησε το παλάτι
κι ο βασιλιάς αρρώστησε απ’ το κακό το μάτι
Βρε , τι ξινά του δώσανε , σιρόπια και μαντζούνια
τι ξεματιάστρες φέρανε απ’ άγνωστα καντούνια
αυτός εκεί μουλάρωσε δεν έλεγε να γιάνει
ώσπου μια μέρα πέθανε τελείως στο ντιβάνι
Κι όπως συνήθως ο λαός μια μέρα τον πενθούσε
και τις υπόλοιπες εννιά χόρευε και πηδούσε
Μετά την ψάξαν την δουλειά , διαπλοκές και αίμα
κι ο Διομήδης βρέθηκε με θρόνο και με στέμμα
Μαζί με το βασίλειο του δώσανε και προίκα
κάτι παλάτια εξοχικά, κάτι συκιές με σύκα
Βόδια, γελάδια κι άλογα που ζούσαν σε στάβλους
κάτι ρεμάλια αυλικούς και μια χιλιάδα σκλάβους
Τον πρώτο χρόνο χαίρονταν, πετούσε στα ουράνια
γλεντούσε με τους φίλους του , τους έδινε και δάνεια
Δάνεια, θαλασσοδάνεια, διπλές-τριπλές μερίδες
όπως αυτά που παίρνουν όσοι έχουν εφημερίδες
Στον δεύτερο τα πράγματα δυσκόλεψαν λιγάκι
είναι και άγριος ο καιρός, Δεκέμβριο στη Θράκη
Οι αποθήκες άδειασαν, καθώς και τα ταμεία
κατά διαόλου πήγαινε, λοιπόν, η οικονομία
Και τότε του ‘ρθε έμπνευση τεράστια, μεγάλη
αφού κι αυτός απόρησε πώς του ‘ρθε στο κεφάλι
Αντί σανό που δίνουμε στ’ άλογα του στάβλου
εμείς θα εφαρμόσουμε την δίαιτα του σκλάβου
Κάθε πρωί θα σφάζουμε πέντε-έξι απ’ τους θρεμμένους
και αφού χορτάσουν τ’ άλογα θα κάνουμε πολέμους
Καινούργιους σκλάβους θα ‘χουμε , τροφή εν αφθονία
για τις μελλούμενες γενιές τη νέα κοινωνία
Έσφαζε αδιάκριτα αρσενικά και κόρες
κι οι άλλοι σκλάβοι φώναζαν ‘o ! tempora ! o! mores !’
Αλλά αυτός ανάλγητος, πήγαινε και για τσάρκα
όσο οι άλλοι τάιζαν τ’ άλογα με σάρκα
Αλλ’ ο χειμώνας ο βαρύς δεν έλεγε να φύγει
θαρρείς κι ερωτεύτηκε τη γη του Διομήδη
Κι όταν οι σκλάβοι τέλειωσαν, δεν είχε άλλα κομμάτια
από την πείνα θόλωσαν τ’ αλογίσια μάτια
Χτυπούσαν τα κεφάλια τους τα κάναν όλα χάλια
κοιτάζονταν με νόημα, τους τρέχανε τα σάλια
κι όταν μια μέρα ο βασιλιάς άνοιξε το πορτάκι
πέσαν όλα απάνω του και χόρτασαν λιγάκι
Έτσι, λοιπόν, τελείωσε ο βίος του Διομήδη
που προς στιγμή εζήλωσε τη δόξα τ’ Αρχιμήδη
Η φύση τον αντάμειψε δίκαια και ωραία
και πάσα ομοιότητα είναι εντελώς τυχαία.
Στο σάουντρακ του ντοκιμαντέρ του Αντώνη Μποσκοΐτη "Ζωντανοί στο Κύτταρο - Σκηνές Rock" ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας ξαναερμήνευσε το "Ωτοστόπ" σε στίχους Δημήτρη Ιατρόπουλου και μουσική Δημήτρη Ψαριανού. Εδώ τον συνοδεύει ο Θοδωρής Κοτονιάς και τα Μακρινά Ξαδέρφια.
Μ' ωτοστόπ θα ξεκινήσω για ταξίδι μακρινό,
τα παιδιά θα χαιρετήσω, το κορίτσι που αγαπώ
και στους πέντε δρόμους μόνος μου θα βγω.
Θα το ρίξω για καλά στο σορολόπ
και θα βγω να ταξιδέψω μ' ωτοστόπ.
Τις παρέες θα ξεχάσω, θα το σκάσω μια βραδιά,
τις ιδέες μου θα σπάσω και τα τρύπια ιδανικά,
δώς' μου φίλε Αντώνη χίλια δανεικά,
θα σου τα γυρίσω, μόλις βρω δουλειά.
Θα το ρίξω για καλά στο σορολόπ
και θα βγω να ταξιδέψω μ' ωτοστόπ.
Μ' ωτοστόπ!!!
YouTube: http://www.youtube.com/watch?
Δίσκοι 45 στροφών
Τα πρώτα χρόνια στη δισκογραφία, τόσο στη LYRA (1968-1974), όσο και στη MINOS EMI (1974-1977), ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας έκανε αρκετά δισκάκια 45 στροφών με διάφορα τραγούδια.
Ένα από αυτά ήταν και η ερμηνεία του στο περίφημο "Ντιρλαντά" το οποίο κυκλοφόρησε με μεγάλη επιτυχία και σε πολλές τουριστικές συλλογές της εποχής και μάλιστα με το όνομα "Θανάσης Φύλλιας". Και αυτό, επειδή δεν ήθελε να τον "κάψει" ο Αλέξανδρος Πατσιφάς. Δεν ήθελε να βάλει το πραγματικό του όνομα σ' αυτό το τραγούδι, σύμφωνα με πληροφορίες που έχουμε!!!
Ντιρλαντά ( YouTube: http://www.youtube.com/watch?
Ντιρλαντά (Παντελής Γκίνης ή παραδοσιακό)
Βρέ ντιρλαντά, ντιρλανταντά, βρε ντιρλαντά και τέζα όλοι
και πώς θα πάρουμε την Πόλη, ω ντιρλαντά, ντιρλανταντά
Από την πόλη την καλή ήρθε μια σκούνα με πανί.
Ω ντιρλαντά, ντιρλανταντά, ω ντιρλαντά και δεν τελειώνει
βρε ντιρλαντά με ζαχαρώνει,
Ω ντιρλαντά, ντιρλανταντά, να το χαρώ που με κοιτά
Ω ντιρλαντά βρε λεβεντόνια, βρε και της Μπαρμπαριάς γλαρόνια.
Ω ντιρλαντά, ντιρλανταντά, ω ντιρλαντά βρε και βραδιάζει
βρε κι η κουβέρτα αναστενάζει
Βρε και ο μάγερας φωνάζει, ω ντιρλαντά, ντιρλανταντά
Βρε ντιρλαντά και τέζα όλοι και πώς θα πάρουμε την Πόλη.
Από την πόλη την καλή, ήρθε μια σκούνα με πανί
Ω ντιρλαντά, ντιρλανταντά, αχ η Μαρία του Μηνά
Επάνω στ' άσπρο της ποδάρι θα πάω να δέσω παλαμάρι.
Ω ντιρλαντά, ντιρλανταντά, ω ντιρλαντά θα δέσω κόμπο
βρε στον λαιμό τους των αρχόντων
Να πέφτει ο κόμπος στο κοπάλι, στην Κατερίνα του τσαγκάρη
Βρε θα τη βάλω μες στην πλώρη και θα της κάμω γιο και κόρη.
Ω ντιρλαντά, ντιρλανταντά, ω ντιρλαντά και σεις λεβέντες
βρε θα σας δώσω εγώ βιολέτες
Θα δώσω σ' όλους από δύο βρε και του Γιώργη δε του δίνω
Ω ντιρλαντά, ντιρλανταντά, ω ντα-ντα-ντα, ντιρλανταντά
Ω ντιρλαντά, ντιρλανταντά...
Αχ να γινόταν/Αθάνατο νερό & Δυο φιλιά όλη μας η ζωή (YouTube: http://www.youtube.com/watch?
Αχ να γινόταν – Αθάνατο νερό (Γιώργος Γερασιμίδης - Ακίμ Πιτσαλίδης)
Αχ να γινόταν να 'φταναν, να 'φταναν
τα βουνά στον ουρανό
να ανέβαινε ο καημός στ' αστέρια
να ανέβαινε ο καημός στ' αστέρια
Αχ να γινόταν να 'φταναν, να 'φταναν
τα βουνά στον ουρανό
να 'λέγαν στο Θεό το παράπονό μου
να 'λέγαν στο Θεό το παράπονό μου
Αχ να γινόταν να φταναν, να φταναν
τα χέρια ίσα με τ' άστρα
να 'πέρναν αθάνατο νερό για το βασιλικό μου
Αγιασμό για την ψυχή της ψυχής μου
Αχ να γινόταν να 'φταναν, να 'φταναν
τα βουνά στον ουρανό
να 'λέγα στο Θεό το παράπονό μου
να 'λέγα στο Θεό το παράπονό μου
Δυο φιλιά όλη μας η ζωή (Θανάσης Γκαϊφύλλιας - Δημήτρης Ιατρόπουλος)
Φυτέψαμε τα όνειρα στου ριζικού τη γλάστρα
μα σβήστηκαν και χάθηκαν όπως χάνονται και τα άστρα
Καρφώσαμε το στεναγμό μπαϊράκι στη ζωή μας
Άνοιξε Θεέ μου να σου πω την παραπόνεσή μας (χ2)
Πράσινο το χρώμα της ελπίδας, κόκκινο το χρώμα του φιλιού
δυο φιλιά ολάκερη η ζωή μας, δυο χαστούκια η ώρα του καημού
Καρφώσαμε το στεναγμό μπαϊράκι στη ζωή μας
Άνοιξε Θεέ μου να σου πω την παραπόνεσή μας (χ2)
Μεθύσαμε με τη βροχή και ήπιαμε τον ήλιο
μα δεν βρήκε η ψυχή, μήτε η καρδιά μας ήλιο
μιλήσαμε στον κεραυνό, παίξαμε με τη μπόρα
Θεέ μου και πάλι σε ρωτώ, τι θα γίνουμε τώρα(χ2)
Πράσινο το χρώμα της ελπίδας, κόκκινο το χρώμα του φιλιού
δυο φιλιά ολάκερη η ζωή μας, δυο χαστούκια η ώρα του καημού
μιλήσαμε στον κεραυνό, παίξαμε με τη μπόρα
Θεέ μου και πάλι σε ρωτώ, τι θα γίνουμε τώρα(χ2)
Τα παραπάνω τραγούδια κυκλοφόρησαν ξανά, μετά από πολλά χρόνια, σε μια μουσική συλλογή του εβδομαδιαίου τηλεοπτικού περιοδικού "TIVO" (τεύχος 218) την Παρασκευή 25/05/2010 με τη σειρά "Οι φωνές των μπουάτ". Στη συλλογή αυτή υπήρχαν όλα τα τραγούδια που ερμήνευσε ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας στη Lyra του Αλέξανδρου Πατσιφά, από το 1968 έως το 1974, αλλά και το τραγούδι "Παλιοκουφάλες" που είναι μεταγενέστερη ηχογράφηση και κυκλοφορία, από τις αρχές του ΄90.
Σκόρπια Τραγούδια
Στο δίσκο "Γεια σου και σένα" (1988) του Γιάννη Γιοκαρίνη, ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας γράφει τους στίχους και τη μουσική στην "Ηλεκτρική Σάμπα". Ένα χαρούμενο τραγούδι που έγραψε ο δημιουργός ειδικά για το Γ. Γ. μετά από παραγγελία του γνωστού τραγουδοποιού, σ' έναν δίσκο όπου ερμήνευσε τραγούδια-δώρα από καλούς συναδέλφους και φίλους του.
Ηλεκτρική Σάμπα
Μ' ένα ρυθμό που να καίει τα καλώδια
με τετρακόσια να παίρνει στροφή
φτιαγμένος με τσιπς κι ηλεκτρόδια
μια σάμπα ηλεκτρική.
Στην πίστα τρέμει η τρελή Ευλαμπία
και γύρω-γύρω του ροκ νοσταλγοί
κι αν είναι για άλλους αμαρτία
για μας είναι φως και τροφή.
Το σύνθημα είναι σάμπα
το νόημα είναι σάμπα
η νύχτα είναι σάμπα
γι’ αυτόν που εννοεί.
Είναι ο ρυθμός που μας απογειώνει
κι η γη μας φαίνεται τόσο μικρή
φωτιά που το χιόνι το λιώνει
μια σάμπα ηλεκτρική.
Τρέχουν οι δίπλα να δουν τι συμβαίνει
ρωτούν ποιος έχει απόψε γιορτή
κι εγώ τους λέω ένας φίλος,
αυτός είναι η αφορμή.
Το σύνθημα είναι σάμπα
το νόημα είναι σάμπα
η νύχτα είναι σάμπα
γι’ αυτόν που εννοεί.
YouTube: http://www.youtube.com/watch?
Το παρακάτω τραγούδι γράφτηκε το 2008 και κυκλοφόρησε σε ένα cd single (σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων) από τα ΚΑΠΗ και το Δήμο της Κομοτηνής:
«Ο Ύμνος του Κ. Α. Π. Η.» (Κι αν τα χρόνια περνούν)
Στίχοι: Αντώνης Παπαϊωάννου
Μουσική - Ενορχήστρωση: Θανάσης Γκαϊφύλλιας
Ερμηνεία: Σούλα Κυρατζόγλου
Κι αν τα χρόνια περνούν μη σε νοιάζει
Ο καιρός είναι ακόμα μπροστά
Στην καρδιά μην το βάζεις μαράζι
Και χαρές η ζωή μας χρωστά
Κι αν τα χρόνια περνούν θα ‘ρθουν άλλα
Πιο ωραία και πιο λαμπερά
Φτάνει όνειρα να ‘χεις μεγάλα
Κι ανοιχτά της χαράς τα φτερά
Κι αν τα χρόνια περνούν μη σε μέλει
Η ζωή σου γελά στο ΚΑΠΗ
Αν ο άνθρωπος παύει να θέλει
Τότε μονάχα γερνά, στο ‘χω πει
Κι αν τα χρόνια περνούν θα ‘ρθουν άλλα
Πιο ωραία και πιο λαμπερά
Φτάνει όνειρα να ‘χεις μεγάλα
Κι ανοιχτά της χαράς τα φτερά
Κι αν τα χρόνια περνούν μη λυπάσαι
Φτάνει ο έρωτας να ‘ναι εδώ
Και παιδί στην καρδιά πάντα θα ‘σαι
Κι εγώ πάντα θα σου τραγουδώ
Κι αν τα χρόνια περνούν θα ‘ρθουν άλλα
Πιο ωραία και πιο λαμπερά
Φτάνει όνειρα να ‘χεις μεγάλα
Κι ανοιχτά της χαράς τα φτερά
Και αν τα χρόνια περνούν θα ‘ρθουν άλλα
Η ζωή θα ‘ναι πιο φωτεινή
Άναψε όλα τα φώτα στη σάλα
Να χορέψει η Κομοτηνή
ΥouTube: http://www.youtube.com/watch?
Αντώνης Παπαϊωάννου
Εξώφυλλα Συλλογών
κ.ά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου